Ἄνδρων

Ἀνδρωνίδης

Ἀνδρώνικος
Ἀνδρωνίδης, ου (ὁ) Andrônidès, h. Eschn. Ep. 8 ||
E Dor. -ας, Pol. 29, 10, 1.
Étym. patr. du préc.