ἀντίφασις

Ἀντιφάτης

ἀντιφατικός
Ἀντιφάτης, ου (ὁ) [φᾰ] Antiphatès, h. Il. 12, 191 ; Od. 10, 106, 114, etc. ||
E Gén. épq. -αο, Od. 10, 106 ; acc. -ην, poét. -ῆα, Od. 10, 114 ; acc. dor. -αν, Pol. 33, 15.
Étym. ἀντίφημι.