Ἀντωνῖνος

Ἀντώνιος

ἀντωνυμέω-ῶ
Ἀντώνιος, ου (ὁ) = lat. Antōnius (Antoine) n. d’h. rom. Plut. Ant. 1, etc. ; plur. οἱ Ἀντώνιοι, Plut. Ant. 4, 49.