ἀπιᾶτον

Ἀπιδανεύς

Ἀπιδανός
Ἀπιδανεύς, έως () [ᾱῐᾰ] d’ord. au plur. poét. οἱ Ἀπιδανῆες, A. Rh. 4, 263 ; DP. 415, les habitants de la terre d’Apis, anc. n. des Lacédémoniens.
Étym. Ἆπις.