Ἀρχεδάμας

Ἀρχέδημος

Ἀρχεδίκη
Ἀρχέ·δημος, ου (ὁ) Arkhédèmos, h. Xén. Hell. 1, 7, 2 ; Ar. Ran. 417, 588, etc. ||
E Dor. Ἀρχέδαμος [δᾱ] Pol. 18, 4, 5 ; Plut. M. 605b, etc.
Étym. ἄρχω, δῆμος.