ἀρχέλαος

Ἀρχέλαος

ἀρχελείων
Ἀρχέ·λαος, ου (ὁ) [λᾱ] Arkhélaos (Archélaüs) h. Thc. 2, 100 ; Plat. Gorg. 470d, etc. ||
E Dor. Ἀρχέλας, Ar. Eq. 164. Ion. Ἀρχέλεως, voc. -εως, Anth. 10, 17.
Étym. v. le préc.