Ἀρίσϐη

Ἀρίσϐηθεν

ἀρίσημος
Ἀρίσϐηθεν [ᾰ] adv. d’Arisbè, Il. 2, 838 ; 14, 96.
Étym. Ἀρίσϐη, -θεν.