Ἀρισταῖος

Ἀρίσταιχμος

Ἀρίστανδρος
Ἀρίστ·αιχμος, ου (ὁ) [ᾰ] Aristækmos, h. Dém. 18, 295 Baiter-Sauppe ; Luc. D. mer. 13, 2, etc.
Étym. ἄ. αἰχμή.