ἀρτεμίδιον

Ἀρτεμιδόϐλητος

Ἀρτεμιδώρα
Ἀρτεμιδό·ϐλητος, ος, ον [] frappé par les traits d’Artémis, c. à d. dont l’esprit est égaré, Macr. Sat. 1, 17.
Étym. Ἄρτεμις, βάλλω.