Ἀσσακανός

Ἀσσάρακος

ἀσσάριον
Ἀσσάρακος, ου (ὁ) [σᾰᾰ] Assarakos, h. Il. 20, 232 ||
E Gén. épq. -οιο, Q. Sm. 6, 145.