ἀστυνόμος

Ἀστύνοος

Ἀστυόχεια
Ἀστύ·νοος, όου (ὁ) [ῠ] Astynoos, n. de deux Troyens, Il. 5, 144 ; 15, 455.
Étym. ἄ. νόος.