Ἀθηναῖος, α, ον
[
ᾰ] athénien,
Il. 2, 551 ; Xén. Hell. 2, 2, 1, etc. ;
οἱ Ἀθ. Att.
etc. Athéniens ||
E Fém. rare ; on emploie de préfér. Ἀττική ou Ἀτθίς. Dor. Ἀθαναῖος [ᾰᾱ] Pd. P. 1, 148, etc. ;
lac. acc. pl. Ἀσαναίως [ᾱν] Ar. Lys. 170, 1244, 1250.
Étym.
Ἀθῆναι.