αὐγασμός

Αὐγέας

Αὐγειαί
Αὐγέας, poét. Αὐγείας, ου () Augéas ou Augias, h. El. etc. ; part. roi d’Élide, Il. Pd. Luc. etc. ; καθαίρειν τὴν Αὐγέου βουστασίαν, Luc. Alex. 1 ou τὴν κόπρον τὴν Αὐγείου, Luc. Fug. 23, nettoyer les écuries ou le fumier d’Augias ||
E Αὐγέας en prose, rar. en poésie, Pd. O. 11, 29 ; gén. -έα, Phéréc. (Sch.-Il. 13, 663). Poét. Αὐγείας, Il. 11, 701 ; A. Pl. 4, 93 et, en prose, Luc. l. c., Paus. etc. ; gén. Αὐγείαο [] Il. 11, 739 ; Q. Sm. 6, 232 ; Thcr. Idyl. 25, 7 et 29 ; rar. -είου, A. Pl. 4, 92 ; dor. -είω, Thcr. Idyl. 25, 160. Ion. Αὐγείης, acc. -ην, A. Rh. 3, 197, 362, 440 ; Anth. 14, 4.