βάκχευμα

Βακχεύς

βακχεύσιμος
Βακχεύς, έως (ὁ)
1 c. Βάκχος, Trag. seul. dans les chœurs (Soph. Ant. 1121 ; Eur. Ion 218) ; Nonn. etc. ||
2 (βακχεύς) prêtre de Bacchus, bacchant, Eur. Bacch. 145 ||
E Voc. Βακχεῦ, Soph. l. c.
Étym. Βάκχος.