βασιλεύς

Βασιλεύς

βασιλεύτατος
Βασιλεύς () Basilée, litt. « le roi »
1 n. d’h. A. Rh. 1, 1043 ; Nic. Th. 715 ||
2 surn. de Zeus, à Lébadéa et à Paros, Xén. An. 3, 1, 12 ; Paus. etc.
Étym. v. le préc.