Βιαντιάδης

Βιάνωρ

βιαρκής
Βι·άνωρ, ορος (ὁ) [ῐᾱ] Bianor :
1 Troyen, Il. 11, 92, etc. ||
2 poète de l’Anthologie, Anth. 4, 2 ; 7, 396, etc. ||
3 autres, Dém. Anth. ||
E Épq. Βιήνωρ, Il. l. c.
Étym. βία, ἀνήρ.