Χαρίλα

Χαρίλαος

Χαρίλας
Χαρί·λαος, ου (ὁ) [ᾰῐᾱ] Kharilaos, h. Hdt. 8, 131 ; Arstt. Pol. 5, 12 ; Plut. Lyc. 3, 5, etc. ||
E Dor. Χαρίλας [ᾱς] Plut. Apophth. lac. Archidam. 1 ; ion. Χαρίλεως, Hdt. 3, 145, 146.
Étym. χάρις, λαός.