Χάρων, ωνος
(
ὁ) [
ᾰ] Khâron
(Charon)
1 nocher des Enfers, Eur.
Alc. 254, 361,
etc. ||
2 Thébain, Xén. Hell. 5, 4, 3,
etc. ||
3 historien, Str. 583, 589, etc. ||
E Voc. Χάρων, Ar. Ran. 183 ; ou Χάρον, Crat. (Com. fr. 2, 194);
gén. Χάροντος,
Ar. Ran.
arg. 3.
Étym.
v. le préc.