Δεκελειόθεν

Δεκελεύς

Δεκελικός
Δεκελεύς, έως (ὁ) habitant ou originaire de Décélie, Décélien, Hdt. 9, 73 ||
E Att. Δεκελεεύς, CIA. 2, 733, b, 6 (306 av. J.-C.) ou Δεκελειεύς, 2, 660, 4 (390 av. J.-C.).