Δέκιμος

Δέκιος

Δέκμος
Δέκιος, ου (ὁ) = lat. Dĕcĭus, n. romain, Pol. DH. Plut. etc. ; οἱ Δέκιοι, DC. 53, 8, les Décius ||
E Voc. -ιε, DH. 7, 53.