Διώνασσα

Διώνδας

Διώνειος
Διώνδας (ὁ) [ῐ] Diôndas, h. Dém. 302, 15 ; 310, 10 ||
E Gén. att. -ου, Dém. ; postér. -α, Plut. X orat. Dem. 72, Hyp. 6.