Δομετιανός

Δομέτιος

δομέω-ῶ
Δομέτιος, ου (ὁ) = Dŏmĭtĭus, n. d’h. romain, Pol. 30, 10 ; Plut. Sert. 12, Pomp. 67 et 69, Ant. 87 ; cf. Δομίτιος.