δρυμοτομικός

Δρυμοῦσα

δρυμοχαρής
Δρυμοῦσα, Arstd. t. 1, 293, ou Δρυμοῦσσα, ης (ἡ) Drymousa ou Drymoussa, î. près de Klazomène, Thc. 8, 31 ; Pol. 22, 27, 5.
Étym. fém. de *δρυμόεις, couvert de chênes ou de bois, de δρυμός.