Δηΐπυλος

Δηΐπυρος

δηΐφοϐος
Δηΐ·πυρος, ου (ὁ) [ῐῠ] Dèïpyros, Il. 9, 83 ; 13, 92 et 576.
Étym. δηΐω, πῦρ.