Δημαρέτιος

Δημάρετος

Δημάριον
Δημ·άρετος, ου (ὁ) [ᾰ] Dèmarétos, h. Dém. Plut. Tim. 21, 27 ||
E Dor. Δαμ- [ᾱ] Anth. 6, 266.
Étym. δῆμος, ἀρέσκω.