Δημοδόκη

Δημόδοκος

δημοειδής
Δημό·δοκος, ου (ὁ) Dèmodokos :
1 chantre phéacien, Od. 8, 44, etc. ; Luc. Dom. 8 ; etc. ||
2 autres, Thc. 4, 75 ; Plat. Ap. 33e ; Arstt. Nic. 7, 9 ; Anth. 11, 235 ; etc.
Étym. δ. δέκομαι.