Δημύλος

Δημώ

δημώδης
Δημώ, οῦς, οῖ, ώ et οῦν (ἡ) Dèmô, f. Hh. Cer. 109 ; Plut. Demetr. 24, 27 ; Anth. 5, 160, 172, 244, etc. ||
E Dor. Δαμώ [ᾱ] Anth. 7, 473 ; DL. etc.
Étym. δῆμος.