εἰδικῶς

Εἰδοθέα

Εἰδοθεείη
Εἰδοθέα, ας, épq. -έη, ης (ἡ) Eidothéa ou Eidothéè :
1 n. d’une déesse de la mer, Od. 4, 366 ; Nonn. D. 1, 37 ; 43, 102 ; Anth. 9, 474 ||
2 n. de f. Anth. 5, 17.
Étym. εἶδος, θεά.