Ἐλέα

Ἐλεάζαρ

ἐλεαίρω
Ἐλεάζαρ (ὁ) NT. Matth. 1, 13, et Ἐλεάζαρος, ου (ὁ) Jos. A.J. 2, 13, 1, etc. Éléazar, n. d’h. hébreu.