Ἐλευθώ

Ἐλευσῖνάδε

Ἐλευσινία
Ἐλευσῖνάδε [ῑᾰ] adv. à Éleusis, avec mouv. Xén. Hell. 2, 4, 24 ; Lys. 125, 6, etc.
Étym. Ἐλευσίς, -δε.