Ἐλευσίνιος

Ἐλευσινόθεν

ἔλευσις
Ἐλευσινόθεν [ῑ] adv. d’Éleusis, And. 15, 4 ; Lys. 107, 12 ; Plut. Them. 15, Ages. 24.
Étym. Ἐλευσίς, -θεν.