Ἐλλοπίδης

Ἐλλοπιεύς

ἐλλοπιεύω
Ἐλλοπιεύς, έως (ὁ) d’Ellopia, en Eubée, Str. 445, 446 ; au plur. épq. Ἐλλοπιῆες, les Eubéens, Nonn. D. 13, 166 ; Call. Del. 20.
Étym. Ἐλλοπία.