ἔλπεο

Ἐλπήνωρ

Ἐλπίας
Ἐλπ·ήνωρ, ορος () Elpènor, h. Od. 10, 552 ; 11, 51 ; 12, 10 ||
E Voc. Ἔλπηνορ, Od. 11, 57.
Étym. ἐλπίς, ἀνήρ.