ἐμπεδοσθένης

Ἐμπεδότιμος

ἐμπεδόφρων
Ἐμπεδό·τιμος, ου (ὁ) [ῑ] Empédotimos, h. Anth. 8, 29.
Étym. ἔμπεδος, τιμή.