ἐπικληρόω-ῶ

Ἐπικλῆς

ἐπίκλησις
Ἐπι·κλῆς, έους, acc. έα, épq. ῆα (ὁ) Épiklès, h. Il. 12, 379 ; Thc. 2, 23, etc. ||
E Voc. Ἐπίκλεες, Anth. 11, 37.
Étym. ἐπί, κλέος.