ἐργοτεχνίτης

Ἐργόφιλος

ἐργοφόρος
Ἐργό·φιλος, ου (ὁ) [ῐ] Ergophilos, Dém. 398, 2 ; Arstt. Rhet. 2, 3.
Étym. ἔργον, φίλος.