ἔρυμαι

Ἐρυμάνθιος

Ἐρύμανθος
Ἐρυμάνθιος, α, ον [ῠ]
1 du mt Érymanthos, Soph. Tr. 1099 ||
2 du fleuve Érymanthos, Anth. 6, 111 ; A. Rh. 1, 127.
Étym. Ἐρύμανθος.