εὐϐοϊκή

Εὐϐοϊκός

Εὐϐοϊκῶς
Εὐϐοϊκός, ή, όν, d’Eubée, Eubéen, Hdt. 3, 89, 95 ; 7, 192 ; Thc. 1, 87, etc. ||
E Par contract. Εὐϐοικός, ή, όν, c. le préc. Eschl. fr. 371 ; Eur. Hel. 767.
Étym. Εὔϐοια.