εὐρυαίχμας

Εὐρυάλη

εὐρύαλος
Εὐρυ·άλη, ης [ᾰ] Euryalè, f. Hés. Th. 276 ; etc. ||
E Dor. Εὐρυάλα, Pd. P. 12, 20.
Étym. fém. du suiv.