Εὐτυχιάδης

Εὐτυχίδης

εὐτυχίη
Εὐτυχίδης, ου (ὁ) [ῠῐ] Eutykhidès, h. Hdt. 9, 73 ; Anth. App. 305, etc. ||
E Dor. Εὐτυχίδας, Anth. 11, 208.
Étym. patr. d’Εὔτυχος.