Γαλάται

Γαλατεία

Γαλάτης
Γαλατεία, ας (ἡ) [ᾰᾰτ] Galateia (Galatée)
1 Néréide, Il. 18, 45 ; Hés. Th. 250 ; Thcr. Idyl. 6, 6 ; Bion Nonn. etc. ||
2 autres, Ath. Anth. etc. ||
E Voc. Γαλάτεια [ᾰ fin.] Luc. D. mar. 1 ; Nonn. D. 6, 302. De même, dor. nomin. Γαλάτεια, Thcr. Idyl. 6, 6 ; voc. Γαλάτεια, Thcr. Idyl. 11, 19. Ion. Γαλατείη, Hermés. (Ath. 598e) — Inscr. att. Γαλάτηα, CIA. 3, 3057, 1 (1er siècle av. J.-C.).