ἀλωά

Ἁλῷα

ἁλωαίη
Ἁλῷα, ῴων (τὰ) fête en l’honneur de Dèmèter, Dém. 1385, 2 ; Luc. D. mer. 7, 3 ||
E Ἁλῷα (non Ἁλῶα) CIA. 2, add. 834, b, 2, 8 (329 av. J.-C.) etc. v. Meisterh. p. 51, 8.
Étym. ἅλως.