ἐϐράχην

Ἕϐρος

ἔϐρων
Ἕϐρος, ου () l’Hèbre (auj. Marítsa et Évros) fl. de Thrace, d’ord. avec l’article, Hdt. 4, 90 ; Thc. 2, 96 ; Eur. H.f. 386 ; Thcr. Idyl. 7, 112, etc.