ἐκάθιζον

Ἑκάλειος

Ἑκάλη
Ἑκάλειος, ου (ὁ) [ᾰ] d’Hékalè (Zeus) Plut. Thes. 14.
Étym. Ἑκάλη, cf. Ἑκαλήσιον.