Ἑκάταιον

Ἑκαταῖος

ἑκατέατο
Ἑκαταῖος, ου () Hékatæos (Hécatée)
1 Hécatée (de Milet) historien, Hdt. 2, 143 ; DS. 1, 37, etc. ||
2 autres, DS. 17, 5.
Étym. Ἑκάτη.
Ἑκαταῖος, α, ον [] d’Hékatè, Soph. fr. 651.
Étym. Ἑκάτη.