Ἱεροκλείδης

Ἱεροκλῆς

ἱερόλαμπρος
Ἱερο·κλῆς, έους (ὁ) Hiéroklès, h. Ar. Pax 1046 ||
E Poét. Ἱεροκλέης, Ar. l. c. ; gén. épq. -έους, Anth. App. 15.
Étym. ἱ. κλέος.