Ὁμήρειον

Ὁμήρειος

Ὁμηρείως
Ὁμήρειος, ος, ον, d’Homère, homérique, Hdt. 5, 67 ; Hpc. 848b ; Plat. Theæt. 179e ||
E Fém. -α, ion. -η, A. Étol. (Ath. 699c).
Étym. Ὅμηρος.