ὑπατικός

Ὑπάτιος

ὑπατμίζω
Ὑπάτιος, ου (ὁ) [ῠ, par exc. ῡ à l’arsis, ᾰ] Hypatios, h. Anth. 7, 591, 592.
Étym. ὕπατος.