ἡλιάς

Ἡλιάς

Ἠλίας
Ἡλιάς, άδος, adj. f. fille d’Hèlios, seul. au pl. : Ἡλιάδες κοῦραι, Parmén. 9, les Hèliades ; abs. αἱ Ἡλιάδες A. Rh. 4, 604 m. sign. ||
E Dat. épq. Ἡλιάδεσσι, Nonn. D. 27, 202.
Étym. Ἥλιος.