ἤριπον

Ἡριππίδας

ἤρισα
Ἡριππίδας, ου (ὁ) Hèrippidas, Laconien, Xén. Hell. 3, 4, 6 et 20 ; Plut. Ages. 11 ||
E Voc. -ίδα, Xén. Hell. 4, 1, 11.
Étym. patr. d’ *Ἤριππος.